Yurt için yürüdüler, ölüme adım adım,
Tez geldi acı haber, kalmadı tuzum, tadım.
Dağlar, taşlar inledi Uygur’un çilesine,
Yine de duyulmadı kimselere feryadım,
Kardeşlerin haykırır, “ölüyoruz” der, işit!
Burada yaşam tekdir, orada ölüm çeşit.
Zannetme ki utanıp, kahpe başını eğer,
Biz bize yas tutarken, kıç kıvıran o çaşıt.
İsyanım var elbette, sövüyorum Çinliye!
Suratları sarılık, akılları cinliye.
Milyar kere çoğalıp, it gibi ürese de,
Pis canını verecek unuttuğu Hunluya.
Sanma ki çaresizim, işte söylüyor dilim,
O seddi dizdiren de, bekleten de hep benim.
Benim adım Türkoğlu, işit sesimi Tanrım,
Kesmeyi de nasip et Çinliyi dilim dilim!
Bahadır ÇELİKBAŞ |
